Γιούρο και η ευθεία των -16- παλικαριών.

• Τι να πει κάνεις για αυτό το Γιούρο , κι όμως επιτέλους φτάσαμε στον γύρο τον δεκαέξι εκεί που η μπάλα καίει , εκεί που τα μεγάλα ονόματα είτε θα δείξουν την δύναμη τους, είτε θα γίνουν σάκος του μποξ από κάποιο outsider που θα μας αφήσει με ανοιχτό το στόμα. Μέχρι στιγμής η μπάλα που έχει παιχτεί είναι παγκόσμιας κλάσης με τα φαβορί να έχουν ήδη δήξει την αξία τους και τους ποδοσφαιριστές να έχουν ήδη παίξει αρκετά παιχνίδια κρατώντας και την ιδιά την διοργάνωση σε πολύ καλό ρυθμό. Παρακολουθώντας τα παιχνίδια έχω διασταυρώσει μια άποψη που με οδηγεί σε ανάλογα συμπεράσματα.

1. Αγγλία

Η Αγγλία είναι μια ομάδα που δεν έχει καταφέρει να πείσει ούτε τον ίδιο της τον εαυτό καθώς σε όλα τα ματς των ομίλων δεν φαίνεται πως είναι η ομάδα έτοιμη για να σηκώσει την κούπα. Αρχικά το βαρύ πυροβόλο του 2018 Χάρι Κέιν είναι ντεφορμέ έχοντας στο μυαλό του μόνον την επόμενη ομάδα του, καθώς και ο ίδιος έχει ήδη εκφράσει την επιθυμία του να φύγει από την Τότεναμ προωθώντας τα μεγαλύτερα βρετανικά κλαμπ στης σκέψεις για την περίπτωση του. Ενώ ο Στέρλινγκ είναι λίγος για να προωθήσει το σύνολο μιας μεγάλης ομάδας και ο Γκρίλις καινούριός, καταλήγω πως οι φίλοι από το νησί θα ξαναμείνουν στις σκέψεις και στα συναισθήματα του 1966.

2. Ιταλία

Η Ιταλία παρότι είναι μια ομάδα που πριν το Γιούρο δεν την υπολόγιζε κάνεις έχει καταφέρει να μας αφήσει άφωνους παίζοντας γρήγορο, ωραίο και αποτελεσματικό ποδόσφαιρο δίνοντας στον κόσμο αρκετή ικανοποιήσει ώστε να θεωρεί την σπουδαία Σκουάντρα Ατζούρα ικανή για να γράψει ιστορία. Μια ιδιαίτερα ικανοποιητική ομάδα η οποία μας εντυπωσίασε στα ματς με Ελβετία και Τουρκιά δείχνοντας πως είναι στην κατάσταση να αποδώσει σε γρήγορο ρυθμό με κινητήριο παράγοντα το αψογά ικανό κέντρο(Λοκατέλι - Μπαρέλα - Ζορζίνιο) από οποία πλευρά κι αν το δει κάνεις, είτε από χημεία που έχουν οι παίκτες , είτε από την πλευρά την φυσικής καταστάσεις. Και ίσως είναι η πρώτη φορά που η Ιταλοί του άρχοντα Μαντσίνι βασίζονται στη οργανωμένη επίθεση και όχι στην αποτελεσματική αλλά βαρετή άμυνα των προηγουμένων ετών.

3. Γαλλία

Η τρικολόρε έχουν επαναπαυθεί στο τρομερά δυναμικό τους σύνολο, με την ύπαρξη παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιριστών να φτάνει και να περισσεύει. Με παίκτες που ξεχωρίζουν στην επίθεση όπως ο Μπενζέμα, ο Γκριέσμαν, ο Μμπαπέ ακόμη και ο Ζιρού, ενώ δεν λείπουν και οι γνωστοί παικταράδες στα χαφ όπως η βολίδα που ακούει στο όνομα Καντέ και ο φαντεζί άλλοτε ποτέ wonderkid Πογκμπά, ε σε αυτό το Γιούρο ισχυρό δυναμικό διαθέτει και στην άμυνα με τον σκύλο Κιμπεμπέ και τον τίμιό Παβάρ, όλοι οι προαναφερόμενοι συντελούν μια τέτοια ομαδάρα που κοστίζει κάτι παραπάνω από ένα δις και λογικό θα ήταν να έπαιξε αξέχαστο ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά το ποδόσφαιρο της αρκετές φορές καταντάει βαρετό και καθόλου αποτελεσματικό χωρίς να έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να εντυπωσιάσει όπως και θα έπρεπε .

4. Γερμάνια 

Οι Γερμανοί έχουν δείξει αρκετά καλά σημάδια της δυναμικής τους στο γρήγορο παιχνίδι και στην άρτια φυσική αλλά και τεχνική τους κατάρτιση, η απόδειξη το τρομερό Α ημίχρονο απέναντι και η σημαντική νίκη επι των πρωταθλητών Ευρώπης Πορτογάλων θέτοντας ισχυρή υποψηφιότητα για την κατάκτηση του τροπαίου. Ενώ αν κάποιος αναλογιστεί το υλικό που διαθέτει θα καταλάβει πως η Γερμανοί δεν είναι αυτό που λεμέ περαστική από τους 16 ενώ έχει να αντιμετωπίσει την Αγγλία όπου και θεωρώ πως θα την νικήσει και σχετικά ευκολά.

5. Πορτογαλία

Η Πορτογάλοι είναι γνωστό πως διαθέτουν πλέον και μετά την κατάκτηση του Γιουρο του 2016 αρκετούς νέους ποδοσφαιριστές όπου πρωταγωνιστούν σε πρώτες ευρωπαϊκές ομάδες. Ατομικά είναι σαφώς πιο ώριμη και ως σύνολο ίσως χρειάζεται πιθανόν μια νέα ταυτότητα σε πλάνο, την οποία αυτή τη δεδομένη στιγμή δεν διακρίνεται μέσα από τη επιφυλακτική στάση το Σάντος ενώ και ο ίδιος δεν μπορεί να βασιστεί στο 100% σε έναν ποδοσφαιριστή που θα πάρει την ομάδα στις πλάτες, για παράδειγμα κάποτε ήταν ο Ρονάλντο, τώρα όμως που ο ίδιος είναι 36 και δεν έχει σαφώς της ίδιες αποδόσεις που είχε κάποτε, η Πορτογάλοι πολύ φοβάμαι έχουν βρεθεί σε ένα αδιέξοδο που θα τους οδηγήσει στον λογικό αποκλεισμό από το Βέλγιο. 

6. Βέλγιο

Το Βέλγιο είναι μια ομάδα που μόνο αδιάφορη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί με τον Λουκάκου για αρχηγικό πυροβόλο στη επίθεση και το Ντε Μπρόινε για άρχοντα του κέντρου, το Βέλγιο από το ματς με τη Ρωσία έθεσε τις βάσεις για την κατάκτηση του τροπαίου, ταυτόχρονα αδιάφορος δεν είναι και ο Αζάρ για τα εξτρέμ που προέρχεται από κάκιστη σεζόν και θα επιχειρήσει να μας διαψεύσει για την κατάστασή του. Συμπερασματικά πιστεύω πως το Βέλγιο θα περάσει σχετικά ευκολά την Πορτογαλία με γκολάκια Λουκάκου αλα Σέριε Α.

7. Ολλανδία 

Δυο συνεχόμενες απουσίες από μεγάλες διοργανώσεις (Μουντιάλ και Γιούρο) ήταν πολλές για τους τρανούς Ουράνιε. Η Ολλανδία επέστρεψε τίμια με σχετικά μέτριες πρως καλές εμφανίσεις και την τύχη να μην λυπεί όπως τον μεγάλο ταύρο Βαν Ντάιχ η Ολλανδία εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου θα περάσει ευκολά την Τσεχία και στις αρχές του Ιουλίου θα βρίσκεται στους 8. 

8. Ισπανία 

Το καλύτερο για το τέλος λένε εγώ όμως επειδή είμαι στριμμένος επέλεξα το χειρότερο, δεν υπάρχουν λογά για μια τέτοια εθνική Ισπανίας που έχει καταντήσει τα τελευταία χρονιά εντελώς κουραστική, πάσα εδώ πάσα εκεί πάσα και παραπέρα , εδώ 80 ένατι 20% κατοχή είχε στο ματς με την Σουηδία και έφερε ισοπαλία, με έναν βαρετό και κουραστικό Μοράτα που βρίσκεται σε κάκκιστη κατάσταση η Ισπανία αν και βρέθηκε αντιμέτωπη με την φαινομενικά outsider Κροατία θεωρώ πως οι μάγκες του Μόντριτς θα κάνουν πάλι το Θαύμα τους και θα αφήσουν στα κρύα του λουτρού τους βαρετούς Ισπανούς.